• A triste traxedia do terremoto chileno fíxose eco, ao momento, en dúas redes sociais: Twitter e Buzz. En Twitter, os comentarios viñan dende tags como #Chile e #terremotoChile, que actualmente seguen sendo utilizados para dar a coñecer as réplicas que ata o mes pasado persistiron no país andino.

Cando o sur de Chile tremeu, fixérono, á súa vez, as redes sociais. Ás 3.38 (hora chilena), Twitter xa contaba cun comentario sobre o sismo ao que decenas de respostas o seguirían esa mesma noite, así como os seguintes días.

A triste traxedia fíxose en eco, principalmente, en dúas redes sociais: Twitter e Buzz. En Twitter, os comentarios viñan dende hashtags como #Chile e #terremotoChile, que actualmente seguen sendo utilizadas para dar a coñecer que ata o mes pasado seguiran as réplicas no país andino.

Jees é o sobrenome de Jose Enrique Escardó, o primeiro en narrar o terremoto na rede social de Google, Buzz. Na súa entrada, Escardó comentaba onde se dera o epicentro do sismo, así como a súa intensidade. Ademais, o internauta utilizou Google Maps co fin de situar a zona do tremor. Jose Enrique Escardó contou a duración do terremoto, a hora e os datos que lle chegaban dende os distintos medios de comunicación chilenos.

«Non hai electricidade. Non hai Internet. Igual cara ao sur», tecleaba rapidamente na rede social de Google. «En Lagos foi de 5 graos. En Antofagasta de 2 graos. En Rancagua foi 7 graos. Valparaíso: 6 graos», informaba. «Bachelet acaba de chegar á Oficina Nacional de Emerxencia ás 3.00 hora de Perú, 5.00 hora de Chile. As réplicas seguen algunhas moi fortes, especialmente preto do epicentro,» escribía Jees. Uns minutos despois, pero esta vez por Twitter e co nick de @alvaroliuzzi, o novo usuario comentaba que un contacto en Facebook asegurara que o terremoto se sentira tamén no Mar do Prata, Arxentina. Estas respostas poñían en evidencia toda unha concatenación de comentarios nas tres redes sociais máis usadas en todo o mundo.

«No meu caso, - comenta Jose Enrique Escardó-, ademais de usar Twitter para enviar titulares e enlaces, publiquei un post en Google Buzz que ía actualizando en tempo real a medida que aparecían as noticias». Deste modo, Buzz foi seguido por moitas persoas que completaban a información en Twitter e, despois, o compartían tamén en Facebook.

«Os comentarios en relación a esta iniciativa e á súa utilidade para entender o que pasaba no medio de tanto caos foron moi favorables», sinala Escardón nunha opinión nas redes sociais. «Os meus amigos en Facebook e seguidores en Twitter agradecían que tivese podido informarlles paso a paso o que sucedía a través das actualizacións en tempo real do meu Buzz», explica. «Estou moi contento de ter logrado mostrar a utilidade xornalística de Google Buzz, aínda que fose a través dun acontecemento tan triste para os nosos veciños de Chile e miles de peruanos que están preocupados polos seus familiares,» remata o internauta.

Google tamén foi noticia neses días por crear un buscador de persoas que se fixera famoso polo servizo prestado con Haití. Poucas horas despois da traxedia, no buscador entraban centos de persoas co fin de coñecer o paradoiro dos seus familiares e amigos.

Facebook fíxose eco
A rede social Facebook tardou algún tempo máis que outras, pero tamén se fixo eco do accidente no país andino. Nese mesmo día creáronse unha multitude grupos de apoio para axudar ás vítimas, buscar xente desaparecida, ofrecer apoio aos afectados ou canalizar as axudas que chegarían dende todos os lugares do mundo. Estes son os exemplos máis famosos:

Chile Axuda a Chile. Este grupo recompila uns 4.300 seguidores. Aquí pódense encontrar mensaxes de todo tipo. Dende palabras de esperanza para todos os chilenos, como contas bancarias para canalizar as axudas. Se algo se destaca en Chile axuda a Chile, é a capacidade de todos os chilenos de botar unha man, como Roberto Ciudad, que escribe no muro do grupo: «Teño traballo que ofrecer a quen busque algo aquí, en Santiago. Non é moito, pero para quen perdeu todo sería un comezo. Vendedor comisionista de televisión por cable». Algúns estudantes, como Tere Sanhueza -que realiza educación infantil- deciden axudar doutro xeito: «Creo que os nenos estiveron tan afectados coma nós polo que pasou estes días. Por iso, as miñas compañeiras e eu estamos dispostas a axudar sendo voluntarias, disfrazándonos e facendo xogos didácticos para eles».

Forza Chile. «Aos nosos irmáns chilenos tócoulles sufrir a furia da natureza, este 2010 comezamos con catástrofes naturais... debemos tomar conciencia e empezar a tomar as rendas e coidar o noso planeta, a nosa casa,». Con estas palabras arranca os comentarios no grupo Fuerza Chile, onde tamén aparece información detallada para axudar ao país por medio da xestión dos distintos organismos e oenegués que está involucrado na axuda directa ao país andino.

Un teito para Chile. Patricio Domínguez é o Director Social da oenegué Un techo para Chile, que xa ten case 110.000 amigos en Facebook, todo un verdadeiro récord. «O terremoto do 27 de febreiro pasado quedará fortemente gravado na memoria de todos os chilenos. Pola magnitude do dano ocasionado creo que estivemos fronte ao evento máis relevante dos últimos anos da nosa historia», comenta. Grazas a grupos como este, así como a presión das distintas web, Patricio Domínguez afirma que «a día de hoxe xa se mobilizaron xa máis de 12.000 voluntarios, polo que Un Techo para Chile entregou máis de 5.000 vivendas de emerxencia ata a data. Como o fixemos? Xa temos decenas de convenios con universidades, empresas, colexios, etc. Todos eles, ademais dos miles de voluntarios que se inscribiron na nosa páxina web para construír nalgunha das próximas semanas, son parte dun dos máis grandes e significativos movementos sociais dos últimos tempos. Para o coordinador do evento, todos estes mozos que viviron o suceso xa coñéceselles como a «xeración do terremoto».

Terremoto Chile- Apoio Total. Este grupo mostra enlaces a varias onenegués que apoian aos afectados polo sismo. O muro desta páxina encóntrase cheo de mensaxes de apoio tanto de cidadáns chilenos coma doutros países. Ademais, este grupo, ao igual que moitos outros, pon a disposición enlaces para outros grupos de axuda máis concretos (especialistas en leis, en construcións sanitarias, en transportes, etc.).

O Goberno usa os blogs
«Este blog foi creado para informar a cidadanía en torno á emerxencia tras o terremoto do 27 de febreiro na zona centro sur de Chile». Este é o subtítulo que se pode ler no blog do Ministerio de Obras Públicas. A creación de blogs a causa do seismo foi unha idea moi apoiada polos distintos grupos que levan accións de reconstrución. Así, tamén se debe destacar a coordinación de distintas web como Chile Ayuda, onde se propón a mellor forma de buscar persoas, obter axuda legal, como doar sangue, materiais, etc.

Malia que as web son unha boa ferramenta, só as redes sociais permitiron ler mensaxes de esperanza como «Grazas a Deus encontraron á familia Pereira. Todos están a salvo, están illados, pero con vida, sen comida e sen auga. Grazas a todos os que fixeron posible esta axuda», remata o post.