Nos últimos anos, a cifra de estudantes que acoden ata as universidades galegas aumentou significativamente. Tan só á Universidade de Santiago chegaron neste último ano preto de 1.300 alumnos estranxeiros grazas a un programa de intercambio internacional. As tres universidades galegas ofrecen, cada vez en maior medida, bolsas para estudantes que acoden de ata 50 países distintos. Este espírito emprendedor é o que impulsa a vir aos miles de mozos que elijen como destino Galicia á hora de realizar os seus estudos fora do seu país de orixe.

Mariana Pires é unha periodistan nacida en Río de Janeiro que viaxou a Galicia co obxectivo de completar os seus estudos de Comunicación. «Coñecía Galicia por parte do meu irmán, que dicía que era un sitio tranquilo, con moita praias e relativamente barato para vivir e estudar», sinala a estudante que acaba de concluír un máster de Edición en Periodismo. «Sabía que a Universidade da Coruña era unha das mellores da provincia», relata a carioca. Respecto á formación que recibiu, a moza comenta que durante o máster estivo en contacto «con xornalistas que están no mercado laboral» e que «lle achegan moito coas súas experiencias». Ademais destas «experiencias prácticas» en cuestión, a moza engade que «a posibilidade de facer prácticas nun medio de comunicación é un diferencial para a formación».

Diferenzas
Mariana Pires confesa que o que menos lle custou ao chegar a Galicia foi adaptarse ao idioma e, o que máis, afacerse ao frío. «Que mal o pasei ao principio. Lembro que ao saír de casa parecía unha cebola, chea de capas, cunha camisa, un xersei, un abrigo, luvas...», conta Mariana Pires, quen quere aproveitar a súa estanza na comunidade galega para afondar agora na súa cultura. Apunteime hai unha semana a un curso de galego. E, aínda que sexa parecido ao portugués de Brasil, resúltame un pouco complicado aprendelo, xa que a gramática dos dous idiomas presentan moitas diferenzas».

Cando se lle pregunta se tiña algún prexuízo antes de vir a Galicia, Mariana Pires recoñece que se sorprendeu, pero para ben: «Ao contrario do que me dicían de que os galegos eran moi pechados, as persoas parecéronme moi bonitas, moi abertas e sempre listas para axudar», sinala. «Unhas cantas veces non sabía onde estaba unha rúa e, cando preguntaba como facía para chegar ata alí, sempre os peóns me axudaban», comenta. Igual no lugar onde realiza o Máster. Alí, Mariana Pires conta con outra nova compañeira que veu a Galicia polo mesmo motivo formativo, María Alves. «Antes de vir a estudar xa tiña un contacto cun profesor, quen se interesou por min, e iso motivoume. Ademais, Galicia encantábame, confesa a recén Licenciada de Periodismo.

Máis formación
Respecto á formación, ela considera que comezara un máster en Brasil e que o que actualmente está a realizar en Galicia «é moito máis práctico». «A traba principal coa que me encontrei é o idioma, -confesa a carioca que non estudara español-, pero é sinxelo. Funme facendo pouco a pouco e nunca pensei deixar o curso». «En principio, as clases en castelán e galego parecéronme algo complicadas; non obstante, as semellanzas que hai entre os dous idiomas -polo portugués- axudáronme. Non teño dificultade ningunha para falalo». Cando se lle pregunta a calquera destas dúas mozas se recomendarían a experiencia de formarse no estranxeiro, móstranse moi sorprendidas. «Por suposto», asenten ambas as dúas.

Estreitar lazos
«Nunca hai que temer ao futuro, porque o futuro está nas vosas mans». Con esta frase, o presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijoo, abría o I Congreso dá Xuventude Galega no Exterior, celebrado en Bos Aires, a finais do pasado 2009. Co fin reforzar o fortalecemento dos lazos entre Galicia e os países latinoamericanos, Feijoo consideraba que «a educación é a clave» á hora de manter o contacto coa comunidade galega. Por iso, dende a Xunta de Galicia seguíronse fomentado nestes últimos anos as axudas para a realización de estudos universitarios e de formación profesional para os estranxeiros na nosa comunidade. Agora, en Galicia fórmanse universitarios de todos os continentes, dende latinoamericanos (brasileiros, mexicanos, arxentinos e chilenos) ata mozos orientais, de Xapón ou, mesmo, de Corea do Sur.